Asset Publisher Asset Publisher

Polnische Wälder

Polen gehört in Bezug auf die Waldfläche zur europäischen Spitze. Diese nimmt mit 9,1 Mio. ha 29,2 % der Gesamtfläche ein. Die Mehrheit der Wälder sind Staatseigentum, das durch den Staatsforstbetrieb „Lasy Państwowe" („Staatsforste") (PGL LP) verwaltet wird.

In Polen gibt es immer mehr Wälder. Der Waldanteil ist von 21 % im Jahre 1945 auf 29,2 % heute gestiegen. Zwischen den Jahren 1995 und 2011 ist die Waldfläche um 388 Tausend Hektar gestiegen. Die Grundlage für die Aufforstung bildet das „Nationale Waldmehrungsprogramm", nach dem der Waldanteil im Jahre 2020 30% und im Jahre 2050 33% betragen soll. Die polnischen Wälder sind reich an Pflanzen, Tieren und Pilzen. Insgesamt leben 65% aller Tiere im Wald.

Die Wälder wachsen in unserem Land auf den schwächsten Böden, hauptsächlich im Zusammenhang mit der Entwicklung der Landwirtschaft in den vergangenen Jahrhunderten. Dies beeinflusst die Verteilung der Waldstandorte in Polen. Über 55% der Wälder sind Nadelwälder. Den Rest bilden Laubwälder, meistens Laubmischwälder. Einen kleinen Anteil der Laubwälder nehmen mit etwas mehr als 3% Erlenbruchwälder und Auwälder ein.

In den Jahren 1945-2011 hat sich der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 auf über 28,2% vergrößert.

In Flachland- und Hochlandgebieten überwiegt die Kiefer. Sie wächst auf 64,3% der Waldfläche vom PGL LP und auf 57,7% der privaten und kommunalen Wälder. Im Gebirge dominiert die Fichte (im Westen) bzw. die Fichte und die Buche (im Osten). Die Dominanz der Kiefer ergibt sich aus der Art der Forstwirtschaft in der Vergangenheit. Die einstigen Monokulturen hingen mit dem hohen industriellen Bedarf an Holz. Es hat sich jedoch herausgestellt, dass solche Wälder gegen klimatische Faktoren weniger resistent sind und auch von Schädlingen leichter angegriffen werden können.

Der Anteil anderer Baumarten, hauptsächlich der Laubbaumarten, in den polnischen Wäldern steigt kontinuierlich. Die Forstleute gehen weg von Monokulturen und passen den Baumbestand an die natürlichen Standortbedingungen an. Dank diesen Maßnahmen konnte der Flächenanteil der Laubwälder im Gebiet des PGL LP von 13 % auf über 28,2 % ansteigen. Immer häufiger gibt es Eichen, Eschen, Spitzahorne, Bergahorne, Ulmen sowie Birken, Buchen, Erlen, Pappeln, Hainbuchen, Espen, Linden und Weiden.

In unseren Wäldern kommen meistens Baumbestände in Altersklassen zwischen 40 und 80 Jahren. Das durchschnittliche Alter beträgt 60 Jahre. Es gibt immer mehr große Bäume, die über 80 Jahre alt sind. Seit dem Ende des 2. Weltkrieges ist der Flächenanteil solcher Altbäume von 0.9 Mio. ha auf fast 1,85 Mio. ha gestiegen.

Waldbericht Polen 2012


Asset Publisher Asset Publisher

Zurück

Dokarmiajmy ptaki

Dokarmiajmy ptaki

Zima dla ptaków to trudny okres. Dokarmianie ptaków w tym okresie pozwala przetrwać naszym leśnym sprzymierzeńcom

Zima dla ptaków to trudny okres. Niskie temperatury zwiększają wydatek energetyczny, jaki ptasie organizmy potrzebują do przetrwania. Wysoka pokrywa śnieżna utrudnia zdobycie pokarmu, którego jest znacznie mniej niż w okresie pełnej wegetacji. Dokarmianie ptaków w tym okresie pozwala przetrwać naszym leśnym sprzymierzeńcom. Ptaki są bardzo ważnym elementem ekosystemu leśnego pozwalającą utrzymać naturalną równowagę w lesie.

Leśnicy od zawsze doceniali ich rolę w ekosystemach leśnych. W lasach gospodarczych zakłada się remizy, w których wysadza się gatunki owocodajne będące bazą pokarmową nie tylko dla ptaków. Wywiesza się budki lęgowe, pozostawia drzewa dziuplaste pozostawia biogrupy starych drzew wśród upraw i wreszcie dokarmia ptaki w okresie zimy. Wszystkie te zbiegi wpisują się w ramy jednej z metod ochrony lasu wykorzystującej naturalne czynniki ekosystemu leśnego zwanej metoda ogniskowo kompleksową. Dokarmianie ptaków poza pomocą skrzydlatym gościom pozwala na obserwacje ptaków gromadzących się przy karmnikach. Możemy podziwiać różnorodnośc ptasiego świata Możemy podziwiać różnorodność ptasiego świata, rozpoznawać gatunki i ich zachowania. Bywalcami leśnych karmników są sikory, jest to najliczniej reprezentowany rodzaj prym wiedzie tu żółto wybarwiona sikora bogatka nie mniej liczna jest sikora modra z niebieskim ubarwieniem na głowie zalatują również sikora uboga, sosnówka oraz czubatka. Żółto ubarwione ptaki większe od bogatki odganiające pozostałych gości karmników to dzwońce. Stadnie przylatują koneserzy nasion z olchowych szyszek- czyże. Częstym gościem na kulkach z tłuszczu i nasion oraz słoninie jest dzięcioł duży, kowalik czy pełzacze leśny i ogrodowy. Na przelotach do karmników przylatują jery- szczególnie pod koniec lutego. Przy karmniku można zobaczyć wróble, mazurki, kosy, kwiczoły, nasionami nie pogardza grubodzioby czy krzykliwe sójki. W pobliżu można czasami dostrzec polującego na bywalców karmników krogulca. Przy dokarmianiu stosowane są karmniki drewniane różnych konstrukcji, butelki z dozownikami wypełnione ziarnem, kule z tłuszczu i nasion czy płaty niesolonej słoniny. Ptaki odwiedzające karmniki chętnie zjadają nasiona prosa, pszenicy, owsa jednak największą popularnością cieszy się słonecznik, lubią go: sikory, dzwoniec, wróbel, mazurek, czyż, kowalik, trznadel. Popularna karmą są płaty słoniny, co, ważne niesolonej powinna być ona jednak świeża i wymieniana szczególnie po okresach ociepleń. Amatorami owoców jak kawałki jabłek, jarzębina czy krojone rodzynki są drozdy kos i kwiczoł. Chleb odpowiednio rozdrobniony powinien stanowić tylko dodatek. Karmienie ptaków samym chlebem ma negatywny wpływ na ich układy pokarmowe. Dużą popularnością cieszą się kulki tłuszczowo nasienne. Dokarmianie rozpoczynamy późną jesienią stopniowo zwiększając porcje pokarmu w okresie zimy, im bliżej wiosny zmniejszamy porcje aż do zakończenia. Podczas dokarmiania musimy pamiętać, aby go nie przerywać, nagłe przerwanie może mieć negatywne skutki dla ptaków.