Asset Publisher
Użytkowanie Lasu
uz01.jpg
uz1.jpg
uz2.jpg
uz3.jpg
Drewno było, jest i będzie jeszcze przez wiele lat najważniejszym produktem lasu. Dzięki swoim unikalnym właściwościom jest surowcem niezastąpionym w wielu dziedzinach życia człowieka.
Użytkowanie lasu to dział gospodarki leśnej, który zajmuje się planowaniem i racjonalnym wykorzystaniem użytków leśnych w postaci drewna, produktów ubocznego użytkowania (grzyby, jagody, łowiectwo) oraz ochrona lasu.
Użytkowanie dzielimy na: użytkowanie główne, czyli pozyskanie drewna, które dokonuje się tak aby nie przekroczyć ilości przyrastającej oraz użytkowanie uboczne, które sprowadza się głownie do pozyskania runa leśnego, owoców nasion itp., oraz użytkowanie łowieckie.
Drewno jest oczywiście głównym produktem dostarczanym przez lasy. Rozmiar pozyskania drewna określony jest w planie urządzenia lasu, który sporządzany jest dla każdego nadleśnictwa na 10 lat. Zapewnia on pozyskiwanie drewna w granicach nie tylko nieprzekraczających możliwości produkcyjnych lasu, ale również systematycznie zwiększających zapas drewna pozostającego w lasach, tzw. zapas na pniu. Krótko mówiąc, leśnicy prowadzą w lasach gospodarkę w sposób zapewniający ich trwałość i możliwość biologicznego odtwarzania.
O wielkości pozyskania drewna decyduje tzw. etat cięć, określony w każdym planie urządzenia lasu. Jest to ilość drewna możliwa do wycięcia w określonych drzewostanach na określonej powierzchni w okresie 10 lat, które obejmuje plan. Dzięki temu, że etat jest niższy niż przyrost drewna w tym samym okresie, następuje stały wzrost zapasu „drewna na pniu” (w Polsce pozyskuje się ok. 55 proc. przyrostu). Ocenia się, że zasobność polskich lasów wynosi ponad 2,5 mld m sześć. drewna.
Pozyskane drewno pochodzi z:
- cięć rębnych – usuwania z lasu drzewostanów „dojrzałych”; ich podstawowym celem jest przebudowa i odtworzenie drzewostanów;
- cięć pielęgnacyjnych (czyszczeń i trzebieży) – usuwania z lasu części drzew uznanych za niepożądane i szkodliwe dla pozostałych drzew i wartościowych elementów drzewostanu;
- cięć niezaplanowanych – są one konsekwencją wystąpienia klęsk żywiołowych w lasach,
Roczne pozyskanie drewna w Nadlesnictwie Różanna wynosi około 65 tys. m3. Z tej ilości ok. 38 tys. m3 drewna pochodzi z cięć rębnych, natomiast ok. 27 tys. m3 cięć pielęgnacyjnych (tzw. przedrębnych), Udział najważniejszych grup sortymentów przedstawia się następująco: drewno wielkowymiarowe - 42 %, drewno średniowymiarowe - 58 %.
W Nadleśnictwie Różanna w coraz większym stopniu mechanizowane są prace leśne. W lesie pracuje coraz więcej maszyn, takich jak harwestery i forwardery. Podnoszą one ergonomię i wydajność prac związanych z pozyskaniem drewna. Maszyny te są własnością zakładów usług leśnych, wykonujących zadania na zlecenie Nadleśnictwa.
Drewno pozyskane na terenie Nadleśnictwa Różanna trafia głównie do przedsiębiorstw zajmujących się dalszym przerobem tego surowca: tartaków, zakładów przemysłu celulozowo-papierniczego, fabryk mebli oraz mniejszych zakłady stolarskich. Ponadto pozostałe drewno opałowe kupowane jest przez nabywców indywidualnych na potrzeby gospodarstw domowych.
Oprócz drewna pozyskiwane są także choinki. Wśród tzw. użytków ubocznych na wymienienie zasługują m.in. płody runa leśnego (grzyby, jagody)- głównie na potrzeby własne zbierane przez okolicznych mieszkańców.
Asset Publisher
Asset Publisher
Lasy Nadleśnictwa Różanna
Lasy Nadleśnictwa Różanna
Fot.Grzegorz Semrau
Lasy Nadleśnictwa Różanna stanowią "klamrę" spinającą Bory Tucholskie z Puszczą Bydgoską. Położenie nad malowniczym Zalewem Koronowskim oraz urokliwe miasteczko Koronowo umiejscowione w samym centrum nadleśnictwa stanowi o wielkiej atrakcyjności naszego terenu.
Pomiędzy Borami Tucholskimi a Puszczą Bydgoską w środkowo-zachodniej części województwa kujawsko-pomorskiego znajduje się Nadleśnictwo Różanna . Stanowi ono zwarte kompleksy leśne z przewagą borów sosnowych ciągnące się wzdłuż Zalewu Koronowskiego i rzeki Brdy o powierzchni ogólnej bez mała 11 300 ha. Powierzchnia leśna nadleśnictwa wynosi około 10 950 ha.
Od XII wieku tutejsze dobra leśne stanowiły własność książęcą, później kościelną by w końcu po I rozbiorze Polski przejął je rząd pruski. Po tym czasie rozpoczęła się organizacja gospodarstwa leśnego. Po odzyskaniu niepodległości lasy stanowiły własność państwa polskiego tworząc dwa nadleśnictwa Różanna i Stronno. W obecnych, nieznacznie tylko zmienionych współcześnie granicach Nadleśnictwo Różanna istnieje od 1975. Powstało z połączenia wcześniej wspomnianych jednostek, których nazwy pozostały jako nazwy obrębów.
Znaczącym wydarzeniem było utworzenie w latach 1956-60 Zbiornika Koronowskiego poprzez spiętrzenie rzeki Brdy. Jest on w tej chwili największą atrakcją turystyczną regionu. Wraz z Rynną Jezior Byszewskich, Doliną Brdy i licznymi śródleśnymi „oczkami wodnymi" (powstałymi w wyniku spiętrzenia wód zalewu) przyciąga on corocznie w nasze okolice rzesze turystów – głównie wędkarzy i wodniaków.
Położenie nadleśnictwa między dwoma największymi kompleksami borowymi województwa determinuje jego charakter. Dominują tu siedliska borowe porośnięte przede wszystkim sosną zwyczajną (94% udziału). Spotykamy też lokalnie drzewostany z dominującym dębem lub przy brzegach licznych zbiorników i cieków wodnych na terenach podmokłych olchą. Pozostałe gatunki takie jak świerk, modrzew, brzoza, buk stanowią tylko domieszki. Mamy tu do czynienia z dużym areałem lasów ochronnych – głownie wodochronnych. Utworzone zostały też obszary chronionego krajobrazu: Zalewu Koronowskiego, Rynien Jezior Byszewskich oraz Doliny Rzeki Sępolenki.
W sercu Obrębu Różanna został powołany do życia rezerwat przyrody chroniący starodrzew dębu szypułkowego. Nosi on imię Jana Rychlickiego – zmarłego w 2011 roku długoletniego nadleśniczego naszej jednostki, który za życia mieszkał w pobliżu.
Centralnym punktem nadleśnictwa jest miasteczko Koronowo na którego skraju posadowiona jest siedziba firmy. Miasto dzieli nadleśnictwo na dwa obręby na północy „Różanna" i na południu „Stronno" . Koronowo to malownicza miejscowość położona w dolinie Brdy, która swój rozkwit i prawa miejskie zawdzięcza założonemu tu przez Cystersów klasztorowi. Obecnie średniowieczny kościół pocysterski czyli bazylika mniejsza to perła architektury gotyku i baroku oraz główny zabytek miasta. Specyficzną ciekawostką zaś jest zakład karny zlokalizowany w budynkach poklasztornych (część celi osadzonych to byłe cele zakonników). Inne warte obejrzenia zabytki Koronowa to tzw. „diabelski młyn" – były młyn wodny, kościół Św. Andrzeja, ratusz miejski, układ urbanistyczny starego miasta, synagoga, kirkut oraz most kolei wąskotorowej.
Wzgórza wokół miasta porastają drzewostany grabowe. Jest to tzw. Park „Grabina", kiedyś główne miejsce wypoczynku mieszkańców. Obecnie trwają starania o rewitalizację parku. W najbliższej okolicy mamy jeszcze kościół w Byszewie czyli Sanktuarium Matki Boskiej Królowej Krajny (to w Byszewie pierwotnie osiedlili się Cystersi), wiadukt „Doner" w Buszkowie, pozostałości po zamku krzyżackim w Nowym Jasińcu, spichlerz plebejski w Byszewie oraz dworek Leona Wyczółkowskiego w Gościeradzu. Mało znanym szerszemu ogółowi wydarzeniem jest „Bitwy pod Koronowem", która odbyła się 10.10.1410 r. Była to zwycięska bitwa z Krzyżakami. Druga pod względem ważności po Grunwaldzie.